Eksport indyjskich tekstyliów i odzieży, w tym wyrobów rękodzielniczych, wzrósł w roku budżetowym 24 o 1% do 2,97 lakh crore rupii (35,5 miliarda dolarów), przy czym największy udział w rynku stanowiła odzież gotowa, wynosząca 41%.
Branża stoi przed wyzwaniami, takimi jak mała skala działalności, rozdrobnienie produkcji, wysokie koszty transportu i zależność od importowanych maszyn.
Według badania gospodarczego opublikowanego dzisiaj przez Ministerstwo Finansów indyjski eksport tekstyliów i odzieży, w tym rękodzieła, wzrósł o 1% do 2,97 lakh crore rupii (35,5 miliarda dolarów) w roku finansowym 2023–24 (rok budżetowy 24).
Największy udział, wynoszący 41%, miała odzież gotowa, której eksport wyniósł 1,2 lakh crore rupii (14,34 miliarda dolarów), a następnie tekstylia bawełniane (34%) i tekstylia sztuczne (14%).
Dokument ankietowy przewiduje, że realny produkt krajowy brutto (PKB) Indii wyniesie 6,5–7% w roku budżetowym 25.
W raporcie wskazano na kilka wyzwań stojących przed branżą tekstylno-odzieżową.
Ponieważ większość krajowych mocy produkcyjnych w zakresie tekstyliów i odzieży pochodzi z mikroprzedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw (MMŚP), które stanowią ponad 80% branży, a średnia wielkość działalności jest stosunkowo niewielka, efektywność i korzyści skali są korzystne nowoczesnej produkcji na dużą skalę są ograniczone.
Rozdrobniony charakter indyjskiego przemysłu odzieżowego, w którym surowce pochodzą głównie z Maharasztry, Gudżaratu i Tamil Nadu, podczas gdy moce produkcyjne skupiają się w południowych stanach, zwiększa koszty transportu i opóźnienia.
Inne czynniki, takie jak duże uzależnienie Indii od importowanych maszyn (z wyjątkiem sektora przędzalniczego), niedobór wykwalifikowanej siły roboczej i przestarzała technologia, również stanowią ważne ograniczenia.
Czas publikacji: 29 lipca 2024 r