Sayed Abdullah

Gospodarka Wietnamu jest 44. co do wielkości na świecie, a od połowy lat osiemdziesiątych Wietnam dokonał ogromnej transformacji z wysoce scentralizowanej gospodarki dowodzenia przy wsparciu otwartej gospodarki rynkowej.

Nic dziwnego, że jest to również jedna z najszybciej rozwijających się gospodarki światowej, z prawdopodobną roczną stopą wzrostu PKB wynoszącą około 5,1%, co uczyniłoby jego gospodarkę 20. co do wielkości na świecie do 2050 r.

Powiedziawszy to, brzęczącym słowem na świecie jest to, że Wietnam jest gotowy być jednym z największych centrów produkcyjnych z możliwością przejęcia Chin z ich wielkimi postępami gospodarczymi.

W szczególności Wietnam rośnie jako centrum produkcyjne w regionie, głównie dla sektorów, takich jak odzież tekstylna oraz sektor obuwia i elektronika.

Z drugiej strony, od lat 80. Chiny odgrywają rolę globalnego centrum produkcyjnego z ogromnymi surowcami, siłą roboczą i zdolnościami przemysłowymi. Rozwój przemysłowy otrzymał znaczną uwagę, w której przemysł budowy maszyn i metalurgicznych otrzymał najwyższy priorytet.

W przypadku relacji między Waszyngtonem a Pekinem w Freefall przyszłość globalnych łańcuchów dostaw jest niepewna. Nawet gdy nieprzewidywalne wiadomości z Białego Domu nadal rodzą pytania dotyczące kierunku polityki handlowej w USA, obowiązują taryfy wojenne handlowe.

Tymczasem opad z zaproponowanego przez Pekinu Pekanego Urzędu Bezpieczeństwa Narodowego, który grozi ograniczeniem autonomii Hongkongu, jeszcze bardziej zagraża już kruchemu porozumieniu handlowe fazy pierwszej między dwoma supermocarstwami. Nie wspominając już o rosnących kosztach pracy, oznacza, że ​​Chiny będą kontynuować mniej pracochłonny przemysł wysokiej klasy.

Ta chropowatość, w połączeniu z wyścigiem w celu zabezpieczenia materiałów medycznych i opracowania szczepionki Covid-19, wywołuje ponowną ocenę łańcuchów dostaw na czas, który przede wszystkim uprzywilejowuje.

Jednocześnie obsługa Covid-19 przez Chiny spowodowało wiele pytań wśród mocarstw zachodnich. Podczas gdy Wietnam jest jednym z głównych krajów, które ułatwiają środki dystansowe społeczne i ponownie otwierają swoje społeczeństwo już w kwietniu 2020 r., Gdzie większość krajów zaczyna radzić sobie z dotkliwością i rozprzestrzenianiem się Covid-19.

Świat jest oszołomiony sukcesem Wietnamu podczas tej pandemii Covid-19.

Perspektywa Wietnamu jako centrum produkcyjnego

Wbrew temu rozwijającemu globalnemu scenariuszowi rosnąca gospodarka azjatycka - Wietnam - przygotowuje się do kolejnej potęgi produkcyjnej.

Wietnam zmaterializował się jako silny pretendent do zrozumienia dużego udziału w świecie po uchwyce-19.

Według indeksu Reshoring Kearney USA, który porównuje produkcję produkcyjną USA z importem produkcyjnym z 14 krajów azjatyckich, wzrósł do rekordowego poziomu w 2019 r., Dzięki 17% spadku chińskiego importu.

Amerykańska Izba Handlowa w południowych Chinach stwierdziła również, że 64% amerykańskich firm na południu kraju rozważa przeprowadzkę produkcji gdzie indziej, zgodnie z średnim raportem.

Wietnamska gospodarka wzrosła o 8% w 2019 r., Co wspomagał wzrost eksportu. W tym roku ma również wzrost o 1,5%.

Prognozy Banku Światowego w najgorszym przypadku Covid-19 sytuacja, w której PKB Wietnamu spadnie do 1,5% w tym roku, co jest lepsze niż większość jego sąsiadów z Azji Południowej.

Oprócz połączenia ciężkiej pracy, marki krajowej i tworzenia korzystnych warunków inwestycyjnych, Wietnam przyciągnął zagraniczne firmy/inwestycje, zapewniając producentom dostęp do strefy wolnego handlu ASEAN i preferencyjnymi paktami handlowymi z krajami w Azji i Unii Europejskiej, a także w USA.

Nie wspominając o tym, że w ostatnim czasie kraj wzmocnił produkcję sprzętu medycznego i przekazał powiązane darowizny na rzecz krajów dotkniętych Covid-19, a także USA, Rosji, Hiszpanii, Włoszech, Francji, Niemczech i Wielkiej Brytanii.

Kolejnym znaczącym nowym rozwojem jest prawdopodobieństwo, że produkcja większej liczby amerykańskich firm odejdzie z Chin do Wietnamu. A część odzieży w USA Reports zyskała zyski, gdy chińska część na rynku przesuwa się - kraj nawet przekroczył Chiny i zajął najwyższy dostawca odzieży do USA w marcu i kwietniu tego roku.

Dane z amerykańskiego handlu towarami w 2019 r. Odzwierciedla ten scenariusz, ogólny eksport Wietnamu do USA wzrósł o 35%, czyli 17,5 miliarda dolarów.

Przez ostatnie dwie dekady kraj niezwykle przekształca się w szeroką gamę branż. Wietnam odsuwa się od swojej gospodarki rolnej, aby rozwinąć gospodarkę bardziej rynkową i przemysłową.

Wąskie gardło do pokonania

Ale jest wiele wąskich gardeł, jeśli kraj chce zająć się Chinami.

Na przykład charakter taniego przemysłu produkcyjnego opartego na sile robotniczej stanowi potencjalne zagrożenie - jeśli kraj nie porusza się w łańcuchu wartości, inne kraje w regionie, takie jak Bangladesz, Tajlandia lub Kambodża, również zapewniają tańszą pracę.

Ponadto, wraz z najwyższymi wysiłkami rządu na rzecz wprowadzenia większej liczby inwestycji w produkcję i infrastrukturę zaawansowaną technologią, aby bardziej łączyć globalny łańcuch dostaw, tylko ograniczona międzynarodowa spółka (MNC) ma ograniczone działania w Wietnamie (R&D).

Pandemia Covid-19 ujawniła również, że Wietnam jest mocno zależny od importu surowców i odgrywa tylko rolę produktów produkcyjnych i montażowych dla eksportu. Bez sporej branży wsparcia wstecznego łączenia, będzie to życzeni marzenie, aby zaspokoić tę wielkość produkcji, jak Chiny.

Oprócz nich inne ograniczenia obejmują wielkość puli pracy, dostępność wykwalifikowanych pracowników, zdolność do radzenia sobie z nagłym wylaniem w zapotrzebowaniu na produkcję i wiele innych.

Kolejną Paramount Arena jest micro, małe i średnie przedsiębiorstwa w Wietnamie (MSMES) - stanowiąca 93,7% całkowitego przedsiębiorstwa - są ograniczone do bardzo małych rynków i nie są w stanie rozszerzyć swojej działalności na szerszą publiczność. Czyniąc go poważnym punktem dławiki w czasach kłopotów, podobnie jak pandemia Covid-19.

Dlatego niezbędne jest, aby firmy podejmowały zacofany krok i ponownie rozważyć strategię zmiany pozycji-biorąc pod uwagę, że kraj ten ma wiele mil, aby nadrobić tempo Chin, czy ostatecznie byłoby bardziej rozsądne wybrać strategię „chińsko-jednego”?