Powiedział Abdullah

Gospodarka Wietnamu jest 44. co do wielkości na świecie, a od połowy lat 80. XX w. Wietnam dokonał ogromnej transformacji z wysoce scentralizowanej gospodarki nakazowej, przy wsparciu gospodarki opartej na otwartym rynku.

Nic dziwnego, że jest to również jedna z najszybciej rozwijających się gospodarek świata, z prawdopodobną roczną stopą wzrostu PKB na poziomie około 5,1%, co sprawi, że do 2050 r. jej gospodarka będzie 20. co do wielkości na świecie.

Powiedziawszy to, na świecie głośno mówi się, że Wietnam ma szansę stać się jednym z największych ośrodków produkcyjnych z możliwością przejęcia Chin dzięki ich wielkim postępom gospodarczym.

Warto zauważyć, że Wietnam rozwija się jako centrum produkcyjne w regionie, głównie dla sektorów takich jak odzież i obuwie tekstylne oraz sektor elektroniczny.

Z drugiej strony, od lat 80. Chiny odgrywają rolę światowego centrum produkcyjnego ze swoimi ogromnymi surowcami, siłą roboczą i potencjałem przemysłowym.Szczególną uwagę poświęcono rozwojowi przemysłu, gdzie najwyższy priorytet otrzymały przemysł maszynowy i metalurgiczny.

W obliczu pogarszającego się stosunków między Waszyngtonem a Pekinem przyszłość globalnych łańcuchów dostaw jest niepewna.Nawet jeśli nieprzewidywalne komunikaty Białego Domu w dalszym ciągu rodzą pytania o kierunek amerykańskiej polityki handlowej, cła z tytułu wojny handlowej pozostają w mocy.

Tymczasem konsekwencje proponowanej przez Pekin ustawy o bezpieczeństwie narodowym, która grozi ograniczeniem autonomii Hongkongu, dodatkowo zagraża i tak już kruchej pierwszej fazie umowy handlowej między dwoma supermocarstwami.Nie wspominając już o rosnących kosztach pracy, co oznacza, że ​​Chiny będą rozwijać mniej pracochłonny przemysł z najwyższej półki.

Ta szorstkość, w połączeniu z wyścigiem o zabezpieczenie zapasów medycznych i opracowanie szczepionki na Covid-19, prowokuje do ponownej oceny łańcuchów dostaw just-in-time, które ponad wszystko stawiają na efektywność.

Jednocześnie sposób postępowania Chin z Covid-19 wywołał wiele pytań wśród mocarstw zachodnich.mając na uwadze, że Wietnam jest jednym z pierwszych krajów, które złagodziły środki dystansowania społecznego i ponownie otworzyły swoje społeczeństwo już w kwietniu 2020 r., podczas gdy większość krajów dopiero zaczyna radzić sobie z powagą i rozprzestrzenianiem się Covid-19.

Świat jest zdumiony sukcesem Wietnamu podczas pandemii Covid-19.

Perspektywa Wietnamu jako centrum produkcyjnego

W obliczu rozwijającego się globalnego scenariusza wschodząca gospodarka azjatycka – Wietnam – ma szansę stać się kolejną potęgą produkcyjną.

Wietnam okazał się silnym pretendentem do zdobycia dużego udziału w świecie po Covid-19.

Według Kearney US Reshoring Index, który porównuje produkcję przemysłu USA z importem z 14 krajów azjatyckich, w 2019 r. osiągnął rekordowy poziom dzięki 17% spadkowi chińskiego importu.

Według raportu Medium, Amerykańska Izba Handlowa w południowych Chinach również stwierdziła, że ​​64% amerykańskich firm na południu kraju rozważa przeniesienie produkcji gdzie indziej.

W 2019 r. wietnamska gospodarka wzrosła o 8%, do czego przyczynił się gwałtowny wzrost eksportu.W tym roku ma on również wzrosnąć o 1,5%.

Prognoza Banku Światowego w najgorszym przypadku Covid-19 przewiduje, że PKB Wietnamu spadnie w tym roku do 1,5%, czyli lepiej niż w przypadku większości jego sąsiadów z Azji Południowej.

Poza tym, dzięki połączeniu ciężkiej pracy, budowania marki kraju i tworzenia sprzyjających warunków inwestycyjnych, Wietnam przyciągnął zagraniczne firmy/inwestycje, dając producentom dostęp do strefy wolnego handlu ASEAN i preferencyjnych paktów handlowych z krajami całej Azji i Unii Europejskiej, a także USA.

Nie wspominając o tym, że w ostatnim czasie kraj zwiększył produkcję sprzętu medycznego i przekazał związane z tym darowizny krajom dotkniętym Covid-19, a także USA, Rosji, Hiszpanii, Włochom, Francji, Niemcom i Wielkiej Brytanii.

Kolejną istotną nowością jest prawdopodobieństwo przeniesienia produkcji większej liczby amerykańskich firm z Chin do Wietnamu.Część wietnamskiego importu odzieży do Stanów Zjednoczonych odniosła zyski w związku ze spadkiem udziału Chin w rynku – kraj ten nawet prześcignął Chiny i w marcu i kwietniu tego roku zajął pierwsze miejsce w rankingu największych dostawców odzieży do Stanów Zjednoczonych.

Dane dotyczące handlu towarami w USA za rok 2019 odzwierciedlają ten scenariusz: całkowity eksport Wietnamu do USA wzrósł o 35%, czyli 17,5 miliarda dolarów.

Przez ostatnie dwie dekady kraj ulegał ogromnym przekształceniom, aby zaspokoić potrzeby szerokiego zakresu gałęzi przemysłu.Wietnam odchodzi od gospodarki opartej głównie na rolnictwie na rzecz gospodarki bardziej rynkowej i skoncentrowanej na przemyśle.

Wąskie gardło do pokonania

Jeśli jednak kraj ten chce współpracować z Chinami, istnieje wiele wąskich gardeł, które należy usunąć.

Na przykład charakter Wietnamu, oparty na taniej sile roboczej, stwarza potencjalne zagrożenie – jeśli kraj nie awansuje w łańcuchu wartości, inne kraje w regionie, takie jak Bangladesz, Tajlandia czy Kambodża również zapewnią tańszą siłę roboczą.

Ponadto w związku z dołożeniem przez rząd wszelkich starań, aby zwiększyć inwestycje w zaawansowaną technologicznie produkcję i infrastrukturę, aby lepiej dopasować je do globalnego łańcucha dostaw, jedynie ograniczona międzynarodowa firma (MNC) prowadzi ograniczoną działalność badawczo-rozwojową (R&D) w Wietnamie.

Pandemia Covid-19 ujawniła także, że Wietnam jest w dużym stopniu uzależniony od importu surowców i pełni jedynie rolę wytwarzania i montażu produktów na eksport.Bez znacznej branży wsparcia związanej z linkami wstecznymi zaspokojenie takiej wielkości produkcji jak Chiny będzie pobożnym marzeniem.

Oprócz tego inne ograniczenia obejmują wielkość zasobów siły roboczej, dostępność wykwalifikowanych pracowników, zdolność poradzenia sobie z nagłym wzrostem popytu produkcyjnego i wiele innych.

Innym kluczowym obszarem są wietnamskie mikroprzedsiębiorstwa oraz małe i średnie przedsiębiorstwa (MSME), które stanowią 93,7% wszystkich przedsiębiorstw, i które działają wyłącznie na bardzo małych rynkach i nie są w stanie rozszerzyć swojej działalności na szerszą grupę odbiorców.Czyni to poważnym dławikiem w trudnych czasach, takich jak pandemia Covid-19.

Dlatego ważne jest, aby przedsiębiorstwa zrobiły krok wstecz i ponownie rozważyły ​​swoją strategię repozycjonowania – biorąc pod uwagę, że kraj ma jeszcze wiele mil do dogonienia tempa Chin, czy ostatecznie rozsądniej byłoby wybrać strategię „Chiny plus jeden” zamiast tego strategia?