Rozwój globalnyprzemysł włókienniczysieć zwiększyła roczne zużycie tekstyliów na mieszkańca z 7 kg do 13 kg, przy łącznej wielkości ponad 100 milionów ton, a roczna produkcja odpadów tekstylnych osiągnęła 40 milionów ton.W 2020 r. na kontynencie mój kraj podda recyklingowi 4,3 mln ton tekstyliów, a produkcja włókien chemicznych przekroczy 60 mln ton.Chociaż liczba eksportowanych tekstyliów jest wysoka, stopień recyklingu jest niski.Na świecie wciąż pozostaje ponad 2/3 odpadów tekstylnych, których nie można poddać recyklingowi.

Tak zwane tekstylia odnawialne są ogólnie uważane za pochodzące z recyklingutekstyliaktóre można ponownie wykorzystać, a wydajność regenerowanych produktów jest w zasadzie taka sama, a nawet ma wyższą wartośćpojedyncze tkaniny.W przypadku biodegradowalnych „jednorazowych” wyrobów tekstylnych, które nie mają wartości ekonomicznej w postaci natychmiastowego odzysku, można je kompostować na składowisku.Oprócz tej koncepcji gospodarki o obiegu zamkniętym, technologia przemysłowa dzieli recykling na dwa rodzaje: ulepszanie i obniżanie jakości.

Metody recyklingu tekstyliów obejmują głównie metody mechaniczne, fizyczne i chemiczne.Metoda mechaniczna polega na przetwarzaniu tekstyliów na cienkie paski lub włókna w celu ponownego przędzenia lub zmiany głównego przeznaczenia tekstyliów;metoda fizyczna dotyczy głównie włókien syntetycznych, zwłaszcza włókien wytwarzanych przez przędzenie ze stopu, które topi się w wysokiej temperaturze w celu stopienia tekstyliów.Po odfiltrowaniu zanieczyszczeń można je odwirować lub wykorzystać w innych produktach.Niektóre wysokowydajne materiały kompozytowe z włókien mogą usuwać żywicę epoksydową w wysokiej temperaturze, przywracać stan włókien i być stosowane w produktach nietekstylnych poprzez procesy cięcia i kruszenia;metody chemiczne są przeznaczone głównie do różnych tekstyliów.Oddzielenie włókien jest poddawane recyklingowi oddzielnie i coraz częściej wykorzystuje się je do oczyszczania materiałów pochodzących z recyklingu, lepszego usuwania zanieczyszczeń i barwników oraz przeprowadzania modernizacji i regeneracji.

W 2020 r. produkcja włókien poliestrowych w moim kraju wyniesie 49,3575 mln ton, co stanowi 72% całości, bawełna – 8,6 mln ton, co stanowi 12%, wiskoza – 3,95 mln ton, co stanowi 5,8%, nylon – 5,6%.Pozostałe włókna stanowią mniej niż 4%.Aby zapewnić zaopatrzenie w żywność, produkcja włókien naturalnych, takich jak bawełna, len i wełna, ogólnie wykazuje tendencję spadkową.Jest to strategia etapowa polegająca na zastąpieniu niektórych włókien naturalnych włóknami syntetycznymi.Źródłem surowców z włókien syntetycznych mogą być zasoby pochodzenia biologicznego, a zasoby odnawialne pochodzące z recyklingu powinny być wykorzystywane, aby stopniowo pozbyć się nadmiernej zależności od zasobów nieodnawialnych.Ma to nie tylko praktyczne znaczenie dla oszczędzania zasobów, ochrony środowiska i ograniczenia zajętości gruntów uprawnych, ale ma także ogromne znaczenie dla budowy i rozwoju gospodarki o obiegu zamkniętym.